‘Big in Japan’ … speciaal gekozen liedje op een fantastisch huwelijksfeest dat zowel een officiële start was van een eeuwigdurend liefdesverbond als het startschot voor ons avontuur als expat in Tokyo.
We schrijven het jaar 2000 voor een spannende verhuis, een gigantische taalbarrière en een cultuurschok. Nieuwe collega’s, nieuwe vrienden en letterlijk ‘verre’ familie vormden ons sociaal netwerk in de tijd dat modems nog lawaai maakten.
Sushi, Shabu Shabu, Teppanyaki, Karaage, Bento boxen, Sashimi … de Japanse keuken verwelkomde ons. Toch probeerden we ons thuis te voelen door ’s avonds witloof met hesp te maken, een lekkere kom spaghetti of gewoon iets met patatjes. Comfort food zoals dat heet maar dan in de letterlijke betekenis.
Toen de taal minder bizar begon te worden, de Japanse collega’s opener en wij wat meer zelfvertrouwen kregen, begon de exploratie van onze leuke gezellige studentikoze wijk Shimokitazawa (ondertussen toevallig een titel van een liedje van de Ertebrekers): veel kleine restaurantjes en winkeltjes in de vele smalle straten met ’s avonds een neon-spektakel alsof je in Las Vegas bent. Overal waren er onleesbare menu-borden met her en der gelukkig wat fotootjes of replica’s van het eten dat men serveerde.
Na enige aarzelende passages viel het op dat er veel gelijkaardige restaurantjes waren die rijst met saus en een stukje krokante kip (hoopten we) serveerden. Dat leek veilig en verrassend herkenbaar en bleek na de eerste bestelling ook uitermate lekker. Het gerecht was enorm populair en heette ‘Kare Raisu’ … Japanse curry met rijst. De wijk Shimokitazawa bleek het mekka te zijn van deze typische curryschotel met vele verschillende variaties.
En toen hadden we ons lokaal comfort food gevonden … afhaal, ter plaatse, zelf thuis maken, meenemen als dagschotel uit de supermarkt … alle opties waren er te vinden. Ook bij het ontbijt in de hotels stond er telkens een pot warme currysaus en rijst. Heerlijk.
De zoetheid en de lichte pikantheid van deze curry, niet te vergelijken met onze gele curry of Indische, was ongeëvenaard. Ook de combinatie met ‘plakrijst’ waaraan die saus smeuïg blijft kleven …
Bij terugkeer naar Vlaanderen eind 2002 namen we niet alleen dit gerecht mee maar ook onze zoon Jun, aldaar geboren. Zijn zus Amélie zat nog knus in mama’s buik.
De zoektocht naar Japanse curry in onze streken en zelfs Europa bleek tevergeefs. Nergens was dit gerecht of food concept te vinden. De droom om zelf ooit een dergelijk restaurantje te openen begon te sluimeren. We keerden regelmatig terug naar Japan om de authentieke smaak niet te vergeten.
Nu schrijven we 2021 … quasi 20 jaar later en nog is er geen typisch Japans Curry restaurant te vinden in België … maar niet voor lang meer (al doet corona verder hard zijn best). Samen met Bruno, de getuige van ons huwelijk in 2000, hebben we beslist om de droom te realiseren. Met de steun van enkele believers (Geert en Kelly) zijn we tot het merk Currychiwa gekomen (hallo curry) en na veel vergelijk en proeven vonden we ook de perfecte Japanse Curry-saus waarmee we binnenkort iedereen kunnen laten kennismaken.
Dit Comfort Food concept ‘Straight from Tokyo’ zal zijn eerste locatie hebben in de Nederkouter 73 te Gent. We kijken er naar uit om iedereen, jong en oud, te laten proeven en genieten van dit uitzonderlijke gerecht met een mooie geschiedenis … maar over die geschiedenis vertel ik een volgende keer. Nu proberen we zo snel mogelijk te openen!
Comments